verb conjugation reference: mener

verb:mener
translation:to lead, take

 

je
tu
il/elle
nous
vous
ils/elles

 

je
tu
il/elle
nous
vous
ils/elles

 

je
tu
il/elle
nous
vous
ils/elles

 

je
tu
il/elle
nous
vous
ils/elles
  

présent

mène
mènes
mène
menons
menez
mènent

aller + infinitif

vais mener
vas mener
va mener
allons mener
allez mener
vont mener

conditionnel

mènerais
mènerais
mènerait
mènerions
mèneriez
mèneraient

conditionnel passé

aurais mené
aurais mené
aurait mené
aurions mené
auriez mené
auraient mené
  

passé composé

ai mené
as mené
a mené
avons mené
avez mené
ont mené

imparfait

menais
menais
menait
menions
meniez
menaient

subjonctif

mène
mènes
mène
menions
meniez
mènent

subjonctif passé

aie mené
aies mené
ait mené
ayons mené
ayez mené
aient mené
  

impératif


mène

menons
menez

futur

mènerai
mèneras
mènera
mènerons
mènerez
mèneront

plus-que-parfait

avais mené
avais mené
avait mené
avions mené
aviez mené
avaient mené