verb: | mener | |
translation: | to lead, take |
je
tu
il/elle
nous
vous
ils/elles
je
tu
il/elle
nous
vous
ils/elles
je
tu
il/elle
nous
vous
ils/elles
je
tu
il/elle
nous
vous
ils/elles
présent
mènemènes
mène
menons
menez
mènent
aller + infinitif
vais menervas mener
va mener
allons mener
allez mener
vont mener
conditionnel
mèneraismènerais
mènerait
mènerions
mèneriez
mèneraient
conditionnel passé
aurais menéaurais mené
aurait mené
aurions mené
auriez mené
auraient mené
passé composé
ai menéas mené
a mené
avons mené
avez mené
ont mené
imparfait
menaismenais
menait
menions
meniez
menaient
subjonctif
mènemènes
mène
menions
meniez
mènent
subjonctif passé
aie menéaies mené
ait mené
ayons mené
ayez mené
aient mené
impératif
mène
menons
menez
futur
mèneraimèneras
mènera
mènerons
mènerez
mèneront
plus-que-parfait
avais menéavais mené
avait mené
avions mené
aviez mené
avaient mené